Sąd Najwyższy podjął w dniu 15.09.2020 r. uchwałę sygn. akt III CZP 87/19 w której uznał, że żądanie uznania postanowienia wzorca umowy za niewiążące konsumenta (art. 385[1] k.c.) nie jest tożsame ani nie zawiera się w żądaniu ustalenia nieważności umowy (art. 58 k.c.).
